اخبار صنفی-یکم تیرماه روز ملی اصناف است. همانند هر روز تولدی که به متولد شده تبریک می گویند اخبار صنفی هم به خانواده بزرگ اصناف ایران اسلامی و فعالان روی پرده پشت پرده حوزه اصناف خداقوت و خسته نباشید می گوید.
خوب، کسی نیست که حال روز اصناف را نداند پس تعارف کرده و با تکرار مکررات بخواهیم خودی نشان بدهیم در قامت اخبار صنفی نیست پس سه نکته را برای حل مشکل اصناف پیشنهاد می دهیم که یک نکته آن در کوتاه مدت و دو نکته آن حداقل در یکسال آینده می تواند بسترش فراهم شود.
نکته اول: تغییر فرهنگ رفتاری در اصناف
اصناف همیشه وتاکنون تنها چیزی که بلد بودند حرف بزنند دولت را نقد کنند که ح فشان را گوش نمی کند.
اتفاقا دولت ومسوولان همیشه حرف اصناف را گوش می کنند چون گوش شنوایی دارند ولی عمل نمی توانند بکنند.
دقت کنید. دولت با گزارش مکتوب سروکار دارد ولی اصناف فقط حرف می زند. اینکه اصناف به مستندسازی چندان اهمیت نداده و فرهنگ شفاهی در اصناف رواج دارد برچسب پوشیده نیست.
تفاوت در همینجاست. دولت از اصناف مستندات وکزارش مکتوب می خواهد ولی اصناف مدام حرف می زند. تازه مانی که فرهنگ رفتاری در اصناف تغییر اساسی و بنیادین نکند دولت ومسوولان دولتی نمی توانند کمکی به اصناف بکنند.
نکته دوم : انسجام و همدلی
وقتی دو نفر می خواهند کار مشارکتی باهم داشته باشند سختی ها و مشکلات عقیدیتی و مالی ورفتاری تا حد زیادی به کارشان آسیب می زند.
طبیعی است که وقتی بیش از ۴۵ هزار نفر مدیر در اتحادیه و اتاق اصناف سراسر کشور داریم اختلاف سلیقه سد بزرگ موفقیت باشد
یکی از اصلی ترین نقاط ضعف حال حاضر اصناف این است که بلد نیستند که قبل و بعد از انتخابات چگونه باهم رفتار کنند.
اصناف که مدعی همه انتخابات آنها آزاد وسالم است قبل وهنگام انتخابات با هم به گونه ای رقابت دارند که انگار دو گروه از دو قاره جدا از هم آمدند برای یک صندلی بجنگند وتازه وقتی یک گروه برنده انتخاب اتحادیه واتاق اصناف شهر و کشور شد انتقام گیری شروع می شود.
گروه برنده تصور می کند کاخ و قصر پر از طلا و الماس را فتح کرد و چنان تاخت وتاز می کند که انکار تا آخر عمرش می خواهد رییس اتحادیه واتاق بماند.
گروه بازنده هم به سراغ ریشه و عشیره گروه برنده می رود. گذشته گروه برنده را از صدها سال قبل بررسی می کند تا بالاخره یک گاف اخلاقی یا مالی بیابد وقتی یافت آن را پیراهن فلان می کند.
اصناف یکی از چیزهای مهمی که نیاز دارد همدلی و انسجام است. اگر الان به هرمدیر صنفی بگویید آیا همدلی دارید می گوید بله داریم.
چون اصلا معنی همدلی ب ایشان این مفهوم را دارد کن رییس هستم با من کاری نداشته باشید بروید هرکاری خواستید بکنید.
خلاصه اینکه اصناف کشور نیاز مبرم دارد اول معنای همدلی و انسجام را برای خودشان بازتعریف عملیاتی بکنند هرچند می دانیم این کار در حد یک شوخ بی است وانجام پذیر نیست.
نکته سوم : تحمل اجرایی قانون نظام صنفی
۴۵هزار مد بی ر صنفی دولتی و خصوصی برای اصناف تصمیم می گیرند. همه هم در تصمیم سازی وتصمیم گیری برای اصناف نقش دارند. اینکه مدیران صنفی مدام می گویند اصناف را در تصمیم سازی و تصمیم گیری بازی نمی دهند همه این حرفها برای رد گم کردن است زیرا تمام تصمیمات دولت و مجلس شورای اسلامی با حضور کارشناسان صنفی صورت می گرد ویا اینکه از اصناف نظرخواهی می کنند وقتی پای اجرای قانون می رسد همه فراری هستند.تثپ را به زمین دولت می اندازند زیرا مزه صندلی ریاست زیر زبانشان مانده است. همه ۴۵ هزار نفر در اصناف رییس داریم که حداکثر ٢هزار نفر دولتی هستند.
پای اجرای قانون نظام صنفی در اصناف می لنگد. از یک سو روسای اتحادیه های صنفی و هیات رییسه اتاق اصناف در سراسر کشور وحتی اعضای هیات رییسه فعلی اتاق اصناف ایران هرگز نمی خواهند تحت هیچ شرایطی صندلی ریاست را ترک کنند.
بعضی ها حتی با اعمال نظر افراد نزدیک به خودشان با روشه های عجیب به فکر ماندن مادام العمر روی صندلی ریاست هستند وتازه اصرار هم دارند صندلی ریاست برای ما چیزی ندارد.
مرد حسابی اگر برایت نون و آب نداشت چرا اصرار با ماندن داری.
حاج آقایی که دوساله در شهرت اجازه برگزاری انتخابات اتحادیه ات را نمی دهی
رییس بزرگواری که حتی رییس اداره صمت شهرت چنان عاشق … است که وقتی اعضای صنوف شهرت نزدش شکایت می برند به تو می گوید و ت. از طریق دیگر به آنها فشار می آوری که حق اعتراض ندارید چون من الان عضو هیات رییسه اتاق اصناف ایران هستم.
آقایان رییس اتحادیه های صنفی کشور که قانون نظام صنفی کشور را داخل متکا گذاشته و پیش می خوابید. شما اصلا حق اعتراض به دولت در زمینه اجرای تصمیمات مجلس شورای اسلامی و اعتراض به مشکلات مربوط به بیمه و مالیات و شهرداری نداری زیرا اصل اول اعتراض پای بندی به قانون مصوب مجلس شورای اسلامی است که نمی گذارید برای خودتان اجرا شود
هروقت هیات رییسه حال حاضر اتاق اصناف ایران قانون نظام صنفی را دقیق برای خودشان وله موقع وقطعی اجرا کرد می توانند وقتی نزد مسوولان دولتی و مجلس شورای اسلامی وقوع قضاییه رفتند درخواست اجرای قانون از سوی دولت کنند.
وقتی کسی نمی گذارد ونمی خواهد قانون برای خودش اجرا شود چرا قوه مجریه دولت باید به خرفش گوش کرده وعمل کند.
دقیقا مشکل بزرگ اصناف امروز همینجاست. مدیرانی که نمی گذارند قانون نظام صنفی برایشان به موقع مقاطع اجرا شود و بعد از اتمام اعتبارنامه چندماهی بیشتر می مانند تا….
مورد آخر از همین امروز شدنی است اگر تعداد محدود روسای اتحادیه های صنفی کشور که اتفاقا عضو هیات رییسه اتاق اصناف شهرشان وعضو هیات رییسه اتاق اصناف ایران هم هستند ومسمول قانون هستند وباید ماهها روزهای قبل می رفتند ولی آمدند تا از شخصیت صندلی ریاست اتحادیه واتاق بهره ببرند همگی از صندلی بلند شده و بروند. اصلا هم نیاز به استعفا ندارند چون استعفا را کسی می دهد که قانونی پشت صندلی ریاست نشسته باشد
شما بروید بگذارید اجرای قانون نظام صنفی در اصناف احرایی شود بعدش نتیجه عملکردها را ببینید.
سخن آخر
دونکته اول زمان می برد اما نکته سوم از همین امروز شدنی است. نتیجه رفتن افراد مورد نظر عملکردی شبیه همایش روز ملی اصناف اتاق اصناف تهران خواهد بود. مدیرانی جوان و با انگیزه در کنار سه پیشکسوت در هیات رییسه که در همین مدت کوتاه علی رغم همه اختلاف سلیقه واختلاف نظر ولی در اجرا کنارهم گام بر می دارند.
اما….
