رییس اتاق اصناف تهران در یک اقدام جالب توجه کارمند اتاق بازرگانی را به عنوان مشاور طرح و برنامه اتاق اصناف منصوب کرد تا وی برای توسعه و پیشرفت و برقراری ارتباطات اتحادیه‌های صنفی برنامه ریزی کند.
انتخاب مشاور یکی از پارامترهای است که نشان می دهد یک مدیر چقدر شناخت از توانمندی زیرمجموعه ونقاط ضعف دارد وبا انتخاب مشاور دارای روزمه بسیار عالی وقوی اقدام می کند تا ضعف اساسی شناسایی شده را پوشش بدهد.
مشاوری هم که انتخاب می شود ویژگی اصلی اش این است که در آن حوزه دارای تحصیلات عالیه و آکادمیک وتجربه موفق اجرایی در آن حوزه تخصصی دارد.
اصناف تهران با بیش از ٣٠٠هزار نفر دارای پروانه کسب و خانواده هایشان آیا واقعا افراد تحصیلکرده و موفق در حوزه برنامه ریزی ندارد؟
اتفاقا ضعف بزرگ اصناف همین است که داشته هایش را نمی بیند و نیازی به فردی متخصص ندارد بلکه رابطه اولویت است زیرا در روزهای آینده وقتی موفقیتی حاصل نشد هرچی اتفاقات ناخوشایند است سر مشاور خراب شود.
مشت نمونه خروار
تصویر بسیار گویاست. فرمالیته عمل کردن درد اصناف است. رییس اتاق اصناف تهران به مشاوری که تازه منصوب کرد به جای حکم مشاور لوح تقدیر اهدا می کند.
می توان به سادگی از کنار این تصویر رد شد وچیزی ندید اما دقیقا عمق درد در بین مدیران صنفی را نشان می دهد که با رای دادن های احساسی دنبال نتیجه اجرایی هستند.
هرکسی هرچی بکارد همان را درو می کند وقتی باد کاشته شد انتظار آفتاب نباید داشت.
نتیجه اش طوفانی سهمگین است.
راستی در بین اعضای هیات مدیره ١٣۵ اتحادیه صنفی تهران حتی یک نفر متخصص برنامه ریزی وجود ددارد؟
آیا اصناف تهران با این انتخاب حالا دیگر قبول دارند که در سیستم مدیریت صنفی هیچ طرح و برنامه ای ندارند وباید از اتاق بازرگانی کارشناس برای برنامه ریزی بیاورند تا شاید پیشرفتی حاصل شود؟
آیا باهمین دست فرمان اصناف تهران انتظار دارند مسولان دولتی به حرفهای که بیان می کنند عمل نمایند در حالی هیچ طرح و برنامه‌ای ندارند مگر می شود ؟
با این شرایط چرا اعضای هیات نمایندگان اتاق اصناف ایران باید با نمایندگان حال حاضر تهران در انتخابات آتی هیات رییسه اتاق اصناف ایران رای بدهند؟
انتخابات اتاق اصناف ایران در پیش است حکم مشاور سه ماهه چه معنی دارد و مشاور محترم سه ماه چه کاری می تواند انجام بدهد؟
