ارتباط صندلی دلچسب ریاست اتحادیه صنفی با آینده اصناف واقتصاد ایران

اخبار صنفی – اصناف حداقل در کمترین حالت انحصار مطلق توزیع همه کالاها در همه حوزه های اقتصادی واجتماعی وفرهنگی وحتی سیاسی را در دست دارند بنابراین هرگز نمی توان کتمان کرد که نقش محوری واصلی در اقتصاد کشور دارند.
هر اقدامی در اصناف باید وفق قانون فرادستی و قانون نظام صنفی باشد و اینکه عده ای فقط به خاطر صندلی ریاست اتحادیه و رانت های ناشی از ان هرگز و به سختی حاضر می شوند آن را به همسر و فرزند و نوه و خواهر زاده بدهند نشان دهنده ان است که صندلی ریاست برایشان چیزی دارد که اینگونه عمل می کگنند.
متاسفانه مجریان قانون فرادستی وقانون نظام صنفی در بخش اصناف که اداره صمت شهر واستان وکمیسیون های نظارت هستند هماهنگ فرهنگ بازار سعی دارند تا با تعامل قانون نظام صنفی را اجرا کنند. کمیسیون های نظارت می خواهند با حسن ونیت و همکاری با روسای اتحادیه های صنفی و اتاق اصناف انتخابات را برگزار کنند اما خیلی خوب می دانند با توجه به تبصره یک ماده ۲۲ قانون نظام صنفی هرگز دل افرادی که چندین سال رئیس اتحادیه بودند وبرایشان دفتر و خانه همه چی اتحادیه بود ان را به کسی دیگر بدهند.
در یک اتحادیه که فردی بیش از ۳۰ سال رئیس بود وهنوز هم با وجود کهولت سن حاضر نیست صندلی اتحادیه را رها کند در حالی که دوسال است از زمان برگزاری انتخابات اتحادیه اش گذشته است . هنوز کمیسیون نظارت شهرش جرات ندارد برای اتحادیه اش انتخابات برگزار کند.
جای بسی تاسف است که برای برگزاری انتخاب هیات مدیره یک اتحادیه دنبال جرات و شجاعت در کمیسیون نظارت و اداره صمت شهرها باشیم. البته شاید برخی افراد و خویشان این بزرگواران در اتحادیه و اتاق اصناف حضور دارند و بیم دارند با برگزاری انتخابات ورفتن هیات مدیره اتحادیه برای بستگان اتفاقی بیفتد. به هر ترتیب قانون نظام صنفی وآیین نامه های اجرایی آن شفاف است واینکه هیات اجرایی انتخابات و کمیسیون های نظارت به بهانه های مختلف مثلا به خاطر اینکه فلانی عضو هیات رئیسه اتاق اصناف ایران یا شهرش است از اجرای قانون نظام صنفی طفره می رود وشاهد سکوت مجریان دلتی قانون هستیم جای تعجب دارد.
با همه دلبستگی های روسای اتحادیه های صنفی به صندلی ریاست باید بگوییم عملکردشان در اقتصاد کشور به خوبی ملموس بوده است وضعف های موجود در دهه های گذشته بخشی متاثر از عملکرد شان بر روی صندلی داغ ریاست اتحادیه بوده است.
ارتباط عملکرد روسای اتحادیه های صنفی در سالهای قبل را بر اقتصاد کشور داریم می بینیم وحالا که قرار است چرخش مدیران است چرا مجریان قانون نظام صنفی در شهرهای کشور به خصوص کمیسیون های نظارت با برگزاری به موقع انتخابات نسبت به اصلاح ساختار اقتصادی کشور گام بر نمی دارند؟
سخنرانی یک فرد صنفی در تبریز نزد رییس جمهور را آیا گوش کردید.
وقتی می گوییم مشتاقان صندلی داغ ریاست اتحادیه نزد سران قوا به جای اینکه از مشکلات متصدیان واحد‌های صنفی بگویند خواستار استمرار ماندن مادام العمر بر صندلی ریاست هستند شاید متهم به دروغگویی بودیم اما حالا برهنگان ثابت شد که اخبار صنفی به حق این سوال را مطرح کرد که آقای رییس اتحادیه ای که اصرار به ماندن داری چقدر برایت دارد که حتی نزد سران قوا ورییس جمهور خودت را برتر از اصناف ومردم می دانی که می خواهی قانون به دلخواه شما تصویب شود؟
چرا باید یک نفر مادام العمر رئیس اتحادیه باشد؟ چرا وقتی کسی رئیس اتحادیه شد نباید انتخابات اتحادیه اش سروقت برگزار شود؟مگر اتحادیه های صنفی فراتر از انتخابات ریاست جمهوری ومجلس شورای اسلامی است؟